අපට ඉඩ මදි වුණා..!

තරු වලට එහා සිට
ඇත වැනුවෙ මං නුඹට
සඳ එලිය දිගේ සිට
හෙමි හෙමින් ලතාවට...

සුදු පෙනැති වලාකුළු
හරි හෙමින් පා වුණා
නුඹේ ළඟ දග කරන
කාලේ තව වැඩි වුණා...

මද පවන රග දෙනා
තාලේ තව රළු වුණා
උණුසුම්ම සුසුම් වැල්
සීතලට ගල් වුණා...

පොලෝ ගැබ ගිනි අරන්
අපට ඉඩ මදි වුණා
ලොවේ සැනසුම සොයන්
ස්වර්ගයට අපි පියැබුවා...